Kliknij tutaj --> 🐏 sady orzecha włoskiego w polsce

Technika szczepienia nasuwa problemy u Orzecha włoskiego. Orzech włoski jest rosliną ciepłolubną. Najlepsza temperatura zrostu zraza z podkładka to 26 do 32 stopni. Ta temperatura sprzyja tworzeniu się kalusa. Ta temperatura jest w Polsce przez dłuzszy czas nieosiągalna. Szczepi się więc metodą Cernego (w ręku). ORZECH włoski JACEK szczepiony W DONICZCE. od Super Sprzedawcy. Nazwa łacińska. inna. 129, 90 zł. zapłać później z. sprawdź. 141,89 zł z dostawą. Produkt: Orzechy włoskie i leszczyna ORZECH WŁOSKI JACEK sadzonka z gołym korzeniem 80-120 cm. Drzewo orzechowe nie jest trudne w uprawie, jednak jest bardzo wrażliwe na wiosenne przymrozki. Warto również przycinać pędy, których średnica nie przekracza 5 centymetrów. Mimo,że nie jest trudny w uprawie, drzewo orzecha włoskiego jest podatne na różnego rodzaju choroby, a także mszyce. Jedna z najobficiej owocujących odmian orzecha laskowego, uprawianych w Polsce, wywodzi się z Niemiec. Jej przedstawicielami są silnie rosnące, rozłożyste krzewy o okrągłych, głęboko wciętych liściach w kolorze ciemnozielonym. Wierzchołki dużych, wałeczkowatych orzechów przyjmują formę stożków. Sprawdź, kiedy przycinać orzecha włoskiego i co mu zagraża? Katarzyna Józefowicz. 24 sierpnia 2023, 12:36 Dzieje się w Polsce i na świecie – czytaj na i.pl. Wojna serowa. Francuzi Quand Harry Rencontre Sally Streaming Gratuit. Orzech włoski - gatunek lubiany i popularny, coraz częściej wymyka się z parków i ogrodów do naturalnych i półnaturalnych środowisk, głównie na opuszczone pola - wynika z obserwacji prowadzonych w całej Polsce. W tych ucieczkach pomagają mu skrzętne gawrony. Na orzechy - coraz liczniejsze wśród zapuszczonych pól, zwróciła uwagę Magdalena Lenda z Instytutu Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego i z Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie. \"Przy okazji całkiem innych badań w terenie zauważyłam, że jest ich pełno wśród dzikiej nawłoci. Ale skąd na polach orzechy, skoro ich drzewa-matki rosną w miastach lub w granicach posesji? Nasiona orzecha są tak duże, że nie mogą trafić tam przypadkowo\" - opisuje Lenda w rozmowie z PAP. Naukowe śledztwo wykazało, że orzechy trafiają na pola za sprawą gawronów, przy nieco mniejszym udziale wron i kawek. Ptaki krukowate, gawrony czy wrony, mają skłonność do ukrywania pokarmu i robienia zapasów. I bardzo lubią orzechy. Na jednym polu gawrony potrafią zakopać nawet setki orzechów. I choć słyną z pamięci, o części zapasów zapominają. Dzięki temu niektóre orzechy mogą później spokojnie wyrastać. \"W trakcie badań okazało się, że aby schować orzechy zebrane w ogrodach, ptaki lecą z nimi kilkaset metrów, czasami wręcz nawet ponad kilometr, na okoliczne pola uprawne. Tu jednak czekało nas zaskoczenie. Okazało się, że ptaki nie chowały orzechów na pola opuszczonych, tylko na wciąż uprawianych, w zaoranej ziemi lub na miedzach! Jak więc wyjaśnić fakt, że dzikie orzechy rosną głównie na nieużytkach i opuszczonych gruntach rolnych?\" - zwraca uwagę inny uczestnik badań, dr Piotr Skórka z Instytutu Zoologii Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. W czasie swoich badań naukowcy zwrócili też uwagę, że po zmianie ustroju, na początku lat 90., wiele gruntów ornych w Polsce zostało opuszczonych. \"Są miejsca, gdzie udział takich opuszczonych pól w krajobrazie wynosi prawie 50 proc. Wszystko wskazuje na to, że dzikie orzechy mogły wyrosnąć na opuszczonych polach tylko dlatego, że wcześniej pochowały je tam ptaki krukowate\" - uważa Magdalena Lenda. \"Duża liczba orzechów rosnących na opuszczonych polach w Polsce jest więc wypadkową zachowań naszych rodzimych ptaków krukowatych i... konsekwencji zmian ustrojowych\" - podkreśla badaczka. Schowane przez ptaki orzechy mogą bowiem spokojnie kiełkować tylko wówczas, gdy z gruntów przestają korzystać ludzie i nie pojawiają się tam więcej z ciężkim sprzętem, np. bronami. Obserwacje potwierdziły, że na opuszczonych gruntach rolnych orzech jest naprawdę częstym gościem, a w ciągu kilku-kilkunastu lat leżące odłogiem pole może się zamienić w orzechowy młodnik. Wiek drzew dość dokładnie odpowiada czasowi, w którym badane pola leżą odłogiem. Siewki pochodzące z lat 90. to dziś niemal dziesięciometrowe drzewa. Magdalena Lenda i jej zespół sprawdzali, jak częsta jest ekspansja orzechów. Tropiąc te drzewa w całej Polsce znajdowali je na ziemiach uprawnych, opuszczonych polach, nieużytkach i w laskach. W niektórych rejonach na południu odkryli nawet niewielkie dzikie orzechowe zagajniki. \"Im dalej na północ, tym orzechów mniej, bo w bardziej surowym klimacie przetrwa mniej siewek\" - mówi ekolog z Krakowa. Naukowcy zwracają uwagę, że orzech ma silny wpływ na otoczenie, gdyż wydziela do ziemi różne substancje i może hamować wzrost roślin. Natomiast mnogość orzechów w terenie pozwala sądzić, że stają się one w Europie nowym gatunkiem inwazyjnym. \"To, co wyrosło na opuszczonych gruntach, nie jest jednak bezwartościowe\" - mówi Lenda. Dzikie orzechy mogą być źródłem drewna, a choć owocują nieco później, niż drzewa rosnące w ogrodach, to są równie smaczne. PAP - Nauka w Polsce, Anna Ślązak zan/ agt/ Orzechy Informacje z rynku orzechów Ceny orzechów na rynkach Polski i zagranicy Ogłoszenia kupna i sprzedaży orzechów Pozostałe informacje Orzechy – ogólne określenie różnych nasion lub owoców, które mają jadalne jądro zamknięte w twardej bądź kruchej skorupie czy łupinie. Zalicza się do nich:orzechy włoskie, orzechy laskowe, owoce leszczyny, orzeszki pistacjowe, owoce pistacji właściwej,orzechy makadamia, owoce drzew z rodzaju makadamia (Macadamia), migdały, nasiona owoców migdałowca pospolitego (Amygdalus communis),nerkowce (migdały indyjskie, orzechy nanerczowe), owoce nerkowca zachodniego, orzechy brazylijskie, owoce orzesznicy wyniosłej (Bertholletia excelsa) pekan, owoc spokrewnionego z orzechem włoskim orzesznika jadalnego (Carya illinoinensis) orzeszki arachidowe, zwane też orzeszkami ziemnymi albo fistaszkami, orzeszki piniowe. W zależności od odmian skup orzechów odbywa się przez cały rok. Cechą charakterystyczną orzechów jadalnych jest wysoka zawartość tłuszczu (33,5%–60%) oraz białka (do 25%). Duży wzrost ilości wyeksportowanych z Polski w 2019 roku migdałów bez łupin, ale przy relatywnie małym wzroście wartości tego eksportu. Analizujemy dane GUS. czytaj dalej Ogromny wzrost eksportu orzechów laskowych (w łupinach) w roku 2019 w relacji do roku 2018. Analizujemy dane GUS. czytaj dalej Ogromny wzrost eksportu orzechów laskowych (w łupinach) w roku 2019 w relacji do roku 2018. Analizujemy dane GUS. czytaj dalej Jak kształtowała się sytuacja na rynku orzechów w monitorowanych krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej, w tym również w Polsce? czytaj dalej Termin zbioru orzecha włoskiego w Mołdawii został przesunięty. czytaj dalej Ukraina znacznie ograniczyła eksport owoców, w tym owoców jagodowych i orzechów, w pierwszej połowie 2020 roku. czytaj dalej Mołdawscy producenci przewidują wzrost cen orzechów włoskich. Pytanie tylko – o ile? czytaj dalej Tegoroczne zbiory owoców z drzew mają być, zdaniem ekspertów GUS, nieco wyższe niż przed rokiem. czytaj dalej Na seminarium internetowym INC opublikowano prognozy produkcji orzechów laskowych dla kluczowych krajów na 2020 rok. czytaj dalej Mołdawscy producenci przewidują zmniejszenie zbiorów orzechów włoskich w 2020 roku o co najmniej 20 procent. czytaj dalej Jak zmieniła się sytuacja na rynku orzechów i migdałów w monitorowanych krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej? czytaj dalej Jak zmieniła się sytuacja na rynku orzechów i migdałów w monitorowanych krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej? czytaj dalej W ciągu ostatnich 5 lat w Tadżykistanie powstały nowe sady i winnice na powierzchni 20 tysięcy hektarów. czytaj dalej Kwarantanna spowodowała trudności w realizacji indywidualnych umów na dostawy orzechów z Mołdawii do Unii Europejskiej. czytaj dalej Jak zmieniła się sytuacja na rynku orzechów i migdałów w monitorowanych krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej? czytaj dalej Ukraina może w sezonie 2019/2020 pobić rekord eksportu orzechów. czytaj dalej W Mołdawii nadal rosną ceny łuskanych orzechów włoskich. czytaj dalej Jak zmieniła się sytuacja na rynku orzechów i migdałów w monitorowanych krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej? czytaj dalej Jak zmieniła się sytuacja na rynku orzechów i migdałów w monitorowanych krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej? czytaj dalej Wzrost ceny orzecha w Mołdawii jest spowodowany popytem ze strony europejskich nabywców. czytaj dalej Bądź zawsze na bieżąco! Otrzymuj powiadomienia o kluczowych zmianach na rynku - zapisz się do naszego newslettera! Pomimo iż orzechy włoskie (Juglans regia) nie są tak popularnymi drzewami owocowymi jak jabłka, gruszki czy śliwki, warto pomyśleć o ich uprawie, gdyż mogą dostarczyć nam niezwykle wartościowych i smacznych owoców. Podejmując się uprawy orzecha włoskiego powinniśmy jednak najpierw dobrze poznać jego wymagania w stosunku do warunków uprawy, gdyż w przeciwnym razie może nas spotkać niemiła niespodzianka w postaci braku owoców lub częstych chorób drzewa. Sadzonki Orzech włoski to drzewo dość szczególne. Bardzo chętnie i łatwo rozmnaża się z własnych owoców, które na ogół kiełkują dobrze i rosną dość szybko. Jeśli jednak taką siewkę posadzimy w ogrodzie i będziemy oczekiwać, że w krótkim czasie da nam zadowalające plony, mocno się zwiedziemy, gdyż drzewa pozyskane z nasion w okres owocowania wchodzą dopiero po 10, a nawet 15 latach od siewu. Poza tym jeśli już doczekamy się z nich owoców, istnieje małe prawdopodobieństwo, że zachowają charakterystyczne cechy egzemplarza matecznego. Niemniej siewki takie mają duże znaczenie przy rozmnażaniu orzechów włoskich, gdyż z powodzeniem mogą służyć jako podkładki dla odmian szlachetnych, ponieważ to właśnie szczepienie jest podstawową formą rozmnażania tego gatunku drzewa. Orzechy włoskie uzyskane w ten sposób wchodzą w okres owocowania już w 3-4 roku po posadzeniu, a poza tym osiągają mniejsze rozmiary, co umożliwia sadzenie ich na mniejszych powierzchniach i ułatwia zbiory owoców oraz pielęgnację drzewa. Rośliny szczepione na podkładce z orzecha włoskiego rosną dość szybko i dobrze radzą sobie na glebach lekkich i dość suchych, natomiast orzechy szczepione na podkładkach z orzecha czarnego mogą rosnąć na glebach bardziej wilgotnych i ciężkich, ale nie zawsze występuje u nich zgodność między podkładką, a odmianą szlachetną. Należy też pamiętać, że w sąsiedztwie (nawet kilku metrów) roślin szczepionych na podkładkach z orzecha czarnego nie powinno się planować żadnych innych nasadzeń, gdyż gatunek ten wydziela do podłoża spore ilości juglonu, hamującego lub nawet uniemożliwiającego wzrost i rozwój innych roślin. W przypadku podkładek z orzecha włoskiego oddziaływanie tego związku ogranicza się głównie do świeżych liści, które mogą zagrozić rosnącym w pobliżu roślinom jedynie krótko po opadnięciu. Sadzenie Wegetatywne rozmnażanie orzechów włoskich w warunkach amatorskich jest dość trudne i nie zawsze przynosi spodziewane efekty, dlatego najlepiej zaopatrzyć się w gotową sadzonkę u sprawdzonego sprzedawcy lub w szkółce. Drzewka najlepiej kupować jesienią, gdyż jest to idealny termin na ich sadzenie. Rośliny mają wtedy szansę na lepszą regenerację uszkodzonego przy przesadzaniu systemu korzeniowego i łatwiej rozpoczynają wegetację wiosną. Przed posadzeniem drzewka (rośliny z odkrytym korzeniem, przed sadzeniem należy umieścić na kilka godzin w wodzie) wykopujemy dość szeroki i głęboki (ok. 30 cm.) otwór, na dnie którego umieszczamy dobrą ziemię ogrodniczą wymieszaną z kompostem (przy sadzonce z odkrytym korzeniem formujemy na dnie dołka kopczyk i na nim dopiero umieszczamy drzewko). Na tak przygotowanym podłożu umieszczamy bryłę korzeniową, obsypujemy ją do połowy dobrą ziemią ogrodniczą i całość zalewamy wodą. Po wchłonięciu nadmiaru wody, uzupełniamy otwór resztą ziemi, podłoże wokół drzewka ugniatamy (dla pozbycia się wolnych przestrzeni powietrznych wokół korzeni), po czym ponownie podlewamy posadzoną roślinę. Młode drzewka należy też palikować, gdyż w pierwszych latach są one narażone na złamanie lub uszkodzenie przez silniejsze wiatry. Rośliny powinno się sadzić w odstępach ok. 4-6 m., dostosowując rozstaw do pokroju i siły wzrostu danej odmiany. Przed nastaniem zimy sadzonki obsypujemy kopczykiem ziemi oraz osłaniamy część nadziemną przepuszczalnym materiałem ocieplającym (np. słomianą matą lub grubą włókniną), zabezpieczając w ten sposób rośliny przed przemarznięciem. Orzech włoski Orzech włoski Orzech włoski Orzech włoski Odmiany orzecha włoskiego Na dobre owocowanie orzecha włoskiego mają wpływ nie tylko warunki uprawy, ale także odpowiedni dobór odmian. Obecnie w rejestrze COBORU znajdują się cztery odmiany, jednak w uprawie można spotkać ich znacznie więcej. Polecane przez COBORU odmiany to: „Dodo” (posiada średniej wielkości, smaczne owoce, z niewielką goryczką, łatwo oddzielające się od skorupy, drzewa rosną średnio silnie, plonują obficie i są dostatecznie odporne na mróz, natomiast średnio odporne na antraknozę), „Resovia” (posiada średniej wielkości, smaczne owoce, z niewielką goryczką, łatwo oddzielające się od skorupy, skorupa orzecha jest wyraźnie bruzdowana, drzewa rosną średnio silnie i plonują obficie, są dość odporne na mróz, jednak średnio odporne na antraknozę), „Leopold” (odmiana o ozdobnych, postrzępionych, stosunkowo wąskich liściach, rodząca średniej wielkości, smaczne owoce z nieznaczną goryczką, niezbyt dobrze wyłuskujących się z łupiny, łupina owoców gładka i twarda, odmiana dość odporna na mróz i antraknozę), „Targo” (odmiana posiada średniej wielkości, pozbawione goryczki, smaczne owoce, dobrze wyłuskujące sie z łupiny, rośnie niezbyt silnie i jest dość wytrzymała na mróz oraz antraknozę). W sprzedaży można spotkać także odmianę „Broadview” (o dużych, podłużnych, smacznych owocach, silnym wzroście i stożkowatej koronie, dość odporna na mróz i antraknozę), „Koszycki” (plenna odmiana o dużych owocach), „Albi” (średnie, wydłużone owoce, o gładkiej, cienkiej skorupie), „Jupiter 54” (odmiana o dużych, podłużnych owocach), „Metcalfe” (odmiana o średnich, owalnych owocach i miękkiej skorupie) oraz „Silesia”, „Tryumf”, „Apollo”, „Mars”, „Hansen”, „Lake”, które są dość plenne, dają smaczne owoce i względnie dobrze radzą sobie w naszych warunkach klimatycznych. Autor: Katarzyna Józefowicz Źródła: 1. „Działkowiec” 9/07 „Szczepione orzechy włoskie” str. 42/43 mgr G. Hodun 2. „Rozmnażanie drzew i krzewów ozdobnych” A. Bärteles PWRiL W-wa 1982r. Juglans regia Juglans nigra Juglans cinerea Orzech (włoski, czarny, szary) Drzewa orzechów w stanie dzikim dorastają nawet do kilkudziesięciu metrów wysokości. Odmiany owocowe są natomiast znacznie mniejsze. Orzechy preferują stanowiska ciepłe, bez zastoisk mrozowych. Gleby najlepiej zasobne, przepuszczalne o wysokiej zawartości wapnia. Rozmnażane poprzez szczepienie orzechy włoskie (Juglans regia) wcześnie wchodzą w okres owocowania, rodząc większe owoce, o cieńszej skorupie. Wegetacje rozpoczynają późno, kwitną w połowie maja. Polskie selekcje odmian wykazują całkowitą wytrzymałość na niskie temperatury zimowe. Jądra orzechów w przeciwieństwie do większości owoców mają mało wody a dużo tłuszczów oraz białek. Są bogate w witaminy z grupy B, C. Orzechy są jednym z najtrudniejszych do rozmnożenia gatunkiem (metodami wegetatywnymi). Orzech czarny (Juglans nigra) – wyrastający w ogromne drzewo (nawet 35 m wysokości) gatunek północno amerykański. Korony kuliste, szerokie. Liście duże do 60 cm. długości. Orzechy twarde. Orzech szary (Juglans cinerea) gatunek pochodzący z ameryki północnej. Dorasta nawet do ponad 20 m. Korony tworzy dosyć szerokie. Liście duże (do 70 cm długości), orzechy mocno wydłużone, skorupka twarda, jadalne, smak słodko-maślany. Ciekawostka: dawniej z drewna orzechowego wykonywano śmigła do samolotów. Jądra orzechów są bardziej kaloryczne niż mięso wołowe! Orzech - rodzina orzechowate Gatunki orzecha: na świecie rośnie około 15 gatunków orzecha w tym występujące w Polsce orzech włoski (Juglans regia), orzech czarny (Juglans nigra), orzech szary (Juglans cinera) oraz rzadko spotykane u nas orzech ajlantolistny (Juglans ailantifolia), orzech sercowaty (Juglans cirdiformis) i orzech mandżurski (Juglans mandshurica, Juglans stenocarpa). Orzech włoski (Juglans regia) Cechy drzewa: Orzech włoski to drzewo osiągające wysokość do 30 metrów i średnicę do 5 metrów. Posiada walcowaty pień i dużą koronę. Należy do drzew szybko rosnących. Pień na małej wysokości rozwidla się w grube konary. Kora w młodości gładka, szaro-popielata, z wiekiem ciemniejąca z mocno spękaną podłużnie korowiną. Liście. Liście skrętoległe, złożone nieparzystopierzaste, ogonek do 5 cm. Liczba podłużnie owalnych na obu końcach zwężonych listków 7-9, każdy długości do 12 cm. Listek szczytowy z ogonkiem i większy od pozostałych. Liście na początku rozwoju czerwonawe, później zielonawe do ciemnozielonych. Jesienią żółtobrązowe. Kwiaty. Kotki męskie pojawiają się już wczesną jesienią - po zakwitnieniu, długości do 12 cm. Kwiaty żeńskie osadzone pojedynczo lub po kilka - w kątach jednorocznych krótkopedów. Są one niepozorne. Kwitnie w końcu kwietnia i na początku maja, a owocuje we wrześniu i październiku. Owoce. Owoc - pestkowiec - ukrywa w mięsistej, zielonej łupinie twardą, brązowawą, nieregularnie rzeźbioną pestkę ze smacznym, jadalnym jądrem. W okres owocowania wchodzi jednak późno, bo dopiero po 8-10 latach od posadzenia. Drzewo to posiada silny system korzeniowy, pobierający duże ilości składników pokarmowych, a w tym wapna. Pochodzenie: Środkowa Europa do południowo-zachodniej Azji. Rozmaitości: Orzech włoski ma silnie rozbudowaną koronę, zacieniającą swym zasięgiem okoliczną ziemię, co utrudnia wzrost i rozwój pod nim innych roślin. Należy do roślin jednopiennych. Świeże liście i owoce odznaczają się intensywnym i miłym zapachem. Najstarszy w Polsce orzech włoski rośnie wg Pacyniaka w Celbowej - wieś gm. Puck, woj. gdańskie. Liczy on 129 lat, ma obwód 291 cm, a jego wysokość wynosi 23 m. Niektóre egzemplarze w Europie dożywają 500 lat. Myśliwi i rusznikarze poszukują orzecha na osady do broni. Jądra orzechów zawierają tłusty olej wytłaczany do celów technicznych i spożywczych. Ciemnobrązowe drewno jest cenione na fornir i do wyrobu mebli. Wszystkie części orzecha włoskiego: konary, kora, liście i łupiny zawierają substancję ograniczającą rozwój innych roślin. Substancja ta to juglon. Podłoże wokół drzewa jest także przesiąknięte juglonem. Dlatego należy dokładnie zbierać liście opadające na grządki czy rabaty. Nie należy dodawać ich do kompostu. Najlepiej palić je od razu. Orzech włoski pogłębia kolor włosów. Wyciągi z liści orzecha wchodzą w skład preparatów ułatwiających opalanie i środków do farbowania włosów. Zielone owoce wykorzystywane są niekiedy do farbowania na kolor brązowy i kasztanowy. Odwary z liści działają ściągająco, bakteriobójczo, grzybobójczo. Olej otrzymywany z jego nasion, czyli orzechów, używany jest w przemyśle spożywczym i kosmetycznym. Można go stosować jako olejek do ciała, np. do masażu. Nasiona zwierają dużo oleju, białka i witamin (A,B1 i E) oraz związki żelaza i kobaltu. Surowcem leczniczym w pierwszym rzędzie są liście. Niekiedy również używa się w lecznictwie świeżych owoców, kory i korzenia. Orzech włoski miał duże zastosowanie w medycynie ludowej. Same orzechy używano kiedyś za środek wzmacniający wzrok. Nalewkę alkoholową z zielonych owoców i liści stosowano przy gruźlicy skóry, a wyciągi wodne - na zewnętrzne krwotoki, jak również w leczeniu cukrzycy, podagry, skazy wysiękowej, nieżytu żołądka i jelit. Liście uważano także za środek odstraszający "robactwo". Zewnętrznie zaś używano do okładów i płukania gardła, jak również przy wrzodach i oparzeniach. Napar z kory i korzeni był również wykorzystywany jako środek lekko przeczyszczający. Obecnie surowcem są głownie liście orzecha, rzadziej owoce. Liście orzecha włoskiego zbiera się w okresie ich pełnego wykształcenia, przed pojawieniem się plam i zaschnięć. Suszy się je w temperaturze nie przekraczającej 40oC. Owoce natomiast zbiera się w okresie, gdy jeszcze łupina nasienna nie stwardniała, to jest w sierpniu i na ogół używa w stanie świeżym. Liście orzecha włoskiego i zielone łupiny zawierają: barwniki (flawonoidy i karotenoidy), kwasy organiczne, olejki eteryczne. Mają one działanie przeciwzapalne, bakteriobójcze, przeciwkrwotoczne i przeciwbiegunkowe. Stosuje się je w postaci odwaru przeciwko biegunkom u małych dzieci. Pobudzają apetyt i wydzielanie soków trawiennych. Odwar przyrządza się zalewając 1 łyżkę rozdrobnionych liści szklanką wody i gotuje kilka minut. Pop przecedzeniu pije się 1 do 1 szklanki 3 razy dziennie. Odwar taki można również stosować do płukania gardła i jamy ustnej, przemywania ran oraz jako okłady na rany i stłuczenia. W warunkach domowych można także sporządzać nalewkę na niedojrzałych owocach orzecha włoskiego, zalewając je wódką i stosować przy zaburzeniach żołądkowych, po 1 łyżeczce. Olej z orzechów należy do najcenniejszych z olejów roślinnych i służy do wyrobu wysokogatunkowych mydeł, tuszu i farb olejnych. Z orzechów wyrabia się również chałwę. Orzech włoski często jest atakowany przez grzyba Gnomonia leptostyla wywołującego groźną chorobę antraknozę. Antraknoza objawia się żółtawymi, brunatniejącymi, okrągłymi plamami na liściach. Początkowo plamy występują na końcówkach liści. Następnie plamy powiększają swoją powierzchnię i zlewają się w brunatne skupienia. Porażona tkanka zasycha. Na spodzie liści pojawiają się owocniki grzyba. Na owocach również można zaobserwować zagłębione, brunatnoczarne plamy. Wcześnie porażone owoce giną. Większość porażonych owoców przedwcześnie opada. Zwalczyć chorobę można przez zbiór i niszczenie porażonych owoców i liści, w których owocuje grzyb. Należy stosować oprysk Miedzianem 50 WG po ukazaniu się pierwszych liści i przed kwitnieniem. Drzewa podobne: Dość łatwy do rozpoznania - różni się dość znacznie od pozostałych orzechów. Lokalizacja zdjęć: Żyrardów osiedle Teklin. - Zdjęcia orzecha włoskiego - Orzech czarny (Juglans nigra) Cechy drzewa: Orzech czarny to drzewo wysokości do 30 metrów, a w swojej ojczyźnie nawet wyższe (do 50 metrów). Korona szeroka, kulista. W początkowych latach po posadzeniu rośnie dość szybko. Pień pokryty jest czarną, głęboko bruzdowaną korowiną. Młode pędy miękko owłosione, zimą oliwkowozielone. Liście. Liście długości 30-60 cm, 15-23 listkowe. Listki podłużnie jajowate, długości 6-12 cm, u nasady zaokrąglone, z ostrym, dość długim wierzchołkiem, drobno piłkowane, gruczołowato owłosione, młode obustronnie, a starsze tylko od spodu. Owoce. Owoce kuliste, średnicy 3-5 cm, o szerokiej i silnie aromatycznej zewnętrznej, zielonej okrywie pachnącej cytryną. Łupina orzecha zwana skorupą jest gruba bruzdowana, czarnobrązowa. Łupina bardzo twarda. Jądro wewnętrzne niesmaczne. Orzechy dojrzewają we wrześniu - październiku i spadają z drzewa w zielonej bądź już brązowawej okrywie. Pochodzenie: Wschodnia część Stanów Zjednoczonych. Rozmaitości: Od XVII wieku orzech czarny jest znany w Europie i bywał sadzony w parkach. W Polsce jest to drugi najczęściej spotykany gatunek orzecha (poza orzechem włoskim oczywiście). W wielu parkach rosną stare, ponad stuletnie drzewa, corocznie obficie owocujące. Wytrzymały jest na niskie temperatury. To bardzo cenne drzewo parkowe. Drewno o ciemnobrunatnym zabarwieniu było dawniej wysoko cenione w meblarstwie artystycznym. Drzewa podobne: Niestety dla amatora orzecha czarnego można pomylić z innymi, rzadko spotykanymi u nas orzechami, gdyż mają bardzo podobne liście i kwiatostany. Lokalizacja zdjęć: Żyrardów park Dittricha, Al. Partyzantów, ul. Mireckiego. - Zdjęcia orzecha czarnego - Orzechy strona druga - Drzewa Polski - Atlas drzew -

sady orzecha włoskiego w polsce